වෙන්වී යන්නට දවස පැමින ඇත.....

කඳුල රූරා ගලන කොපුලේ - සුමුදු මොලකැටි බව එදා
විඳපු දෙතොලග වියරු සිනහව- මැවෙන හැටි නොදනිමි මෙදා
සොයන සහනය දුන්න හදවත - ගලක් සේ නිසලව තබා
නිහඬ මුණිවත පුරන පෙම්වත - යනු මැනවි දුර කඳු බලා

කැඩුන අත්තටු රිදුම් දුන් කල - හොවා සුරැකිව සෙනෙහසින්
උණුසුමක් දුන් පිණට නුඹ පෙම - බැඳුණ පෙරදින හදවතින්
දරාගන්නට නොහැකි ලෙස දිවි - පිදුව මා හට කවි සිතින්
රැදෙවුවේ නුඹ කොයි ඉසව්වෙද - කියනවද යන්නට කලින්

සඳ එළිය ලඟ තරුව වුන නුඹ - දුන්න සිසිලස ලොභ සිතින්
විඳපු හදවත පැතුවේ ඇයි සඳ - වටහගන්නට බැහැ මටත්
අහිංසක ලෙස බලා සිටි නුඹ - දවාලන්නට බැරි දුකින්
වෙන්වුනත් මම රිදෙන මතකය- සනසගමි ඔබ සිසිලසින්

ලඟ සිටිනවිට හිතට නොදැනුන - හුරු පුරුදු ලෙංගතුකමින්
බලා මා දෙස සිනාසෙනු මැන - වෙන්වයන මොහොතට කලින්
සිතා බලනට ඉඩක් ලද විට - කඳුළු උනනා ඉසිඹුවෙන්
සිහිකරනු මැන කිමිද මා නෙත - කඳුළු වියලන සෙනෙහසින්


කටුස්සා....