යන්න දෙන්නට පුලුවනැ'යි මම කවමදාවත් හිතුවෙවත් නැති
යන්න දුන්නත් යාවියැ'යි යයි හිත් අගිස්සක තිබුනෙවත් නැති
යන්න දුන් පසු හෙලන හුස්මත් මේ තරම් බර වෙතැ'යි සිතු'නැති
නුඹව නැතිකරගන්න බැරි තැන නුඹට යන්නට දුන්නා වෙන්නැති
හිතක ගැඹුරට මුල් ඇදී ගිය ආලයක්නම් නුඹම පමනකි
මට වඩා මගේ සිත කියවගත් නුඹට පදරුත් යලි අවැසි නැති
යනෙන මගතොට නුඹව නොපතමි වචන තවමත් ගොලු නිසා
මාව නොදකින මම දකින රූ සොයමි හිත ඇවිලෙන නිසා
අහම්බයකට ඉඩක් හිමි නැති දිවිය තවමත් බර නිසා
මුවඟ සිනහව ඇඳෙන මතකය වැළඳගමි එය නුඹෙ නිසා
තවම පාළුව දරනු බැරිතැන තනිව පොළවේ හිඳගමී
දකුණු උරයට දැනෙන නුඹෙ හිස මුදුව හිමිහිට සිපගමී
ප්‍රේමයට විතරක්ම ඉඩතිබුන රිදිල්ලක හීරිච්ච ලේ බිංදු පිසදමා
තරු පිරුණ අහසකට පමණක්ම උරුමවුන සැනසිල්ල බිංදුවක් තොල තබා
පමා වී පිපි පවට අහිමිවුන අයිතියක ඔප්පුවට කණ අත්සන ගසා
ඇවිදයමු දෙපැත්තට අපි තාම අපේ බව දන්න හිත් අපි ලඟම ඇති නිසා
අහස් තරු මත නුඹ සොයන්නෙමි කිළිටි මගෙ දිවි එහි හොවන්නෙමි
නුඹත් තරු මත සැනසෙනා දින මාව දකිතැ'යි බලාඉන්නෙමි
කටුස්සා...
