වටිනාකම....

"පොඩ්ඩී...ඒයි පොඩ්ඩි...නැගිටිනවා...බලනවා වෙලාව කීයද කියලා.....අද ඉස්කෝලේ යන්නේ නැද්ද...?මහ රෑ වෙනකන් මොනවා කරනවාද මන්දා ටීවි එක ඉස්සරහටවෙලා...පාඩම් කරන්න කිවුවහම තමයි පොත අතට ගත්ත ගමන් නින්ද යන්නේ....නැගිටිනවා.ගිහින් ලෑස්තිවෙනවා ඉස්කෝලේ යන්න...."
හුටා....පරක්කුවෙලා නේන්නම්.යකෝ..දැන් කොහොමද ස්කූල් බස් එක අල්ලගන්නේ.කෝච්චියේ පිහිට තමයි අද.ඒත් කොහොමද තනියම යන්නේ...එපා වෙනවා අප්පා...මේ ටීවි වල ෆිල්ම් පෙන්නන එවුන්ව අල්ලලා ගස් බඳින්න ඕනේ.අපි වගේ ඉගනගන්න දරුවන්ව මුන් නොමග යවනවා ෆිල්ම් පෙන්නලා.
"තාම නිදිද...? මගේ යකා අවුස්සන්නේ නැතුව නැගිටිනවා.අවුරුදු දාහතකුත් වුනා.තාම අපි නැගිට්ටවන්න ඕනේ තොපිව.අපිට ටිකක් නින්ද ගියොත් එදාට ඉස්කෝලෙත් නෑ.තොපිට වියදම්කරන සල්ලි හොඳයි...."
"ස්ස්ස්...කෑගන්න එපා අප්පා.වටේ පිටේ අය හිතයි ඔයයි තාත්තයි රංඩුවෙනවා කියල.එහෙම හිතුවොත් ඔය දෙන්නටමනේ හොඳනැත්තේ.මිනිස්සු වැරදියට හිතයිනේ.......මොකද මොකද...හිනාව හිරකරගන ඉන්නේ...?ඔන්න අපිනම් දැක්කේ නෑළු හොරෙන් හිනාව තද කරගන්නවා..."
"මේ...වටේ පිටේ අය හිතන විදිහ ගැන අපි බලා ගන්නම්.ඒ ඔක්කොම දන්නවා මේ නැහැදිච්ච එකියෙක් හදාගන අපිට තියන වදේ.යනවා.ගිහින් ලෑස්තිවෙනවා..."
"මේ යනවා මැඩම්.මේ...කාලා යන්න වෙලාව නෑ.කෑම එක ඔතන්න.මම ගිහින් කන්නම්.ලොකූ....එකක් හොඳේ...උම්ම්ම්මා...."
"යනවා යන්න කුණුකෙළ නොගා මගේ මූණේ..."

හොඳ වැඩේ පොඩ්ඩි උඹටත්.රන්බීර්ව බලන්න ඇහැරලා හිටියා.දැන් පලයන්කෝ තනියම.අනික් එවුන් දැන් බස් එකේ ඇති.
කෝ මේ ටූත් පේස්ට් ටියුබ් එකේ ටූත් පේස්ටුත් නෑ.හම්මේ...හිස් බඩ ඉඳගන මේක මිරිකන්නේ කොහොමද...?ඔය ඇති..ඔය ඇති...මැද ගනින් දත් ටික ඉක්මනට.

දීපිකායි රන්බීරුයි ලවු කරනවා බලන් ඉඳලා මොනවද බොට හම්බුනේ.දැන් ඉතින් ලෑස්තිවෙලා දුවපන්කෝ පැයට හැතැම්ම හැටපහයි තුන්කාලට.

ඒවගේද අප්පා රන්බීර්ගේ සුදුපාට කුක්කු මූණ...හැ..ක්..තුක්...

ගොන් මෝඩි...ඒලෙවල් වලට තව මාස 3යි.තෝ උන් මගුල් නටනවා බලපන්.පොතක් අතින් අල්ලනවද ගෙදර ආවහම...

දීපිකාගේ හයිට් එකනම් මරු...මාත් තව අඟල් 3-4ක් උස ගියානම් හරි.එතකොට මාත් ඒ ගානට ඉඳී....ඇඇ......තුක්......

අදනම් හතාමාරට යන්න වෙන්නේ නෑ.ගලවපන්කෝ තුත්තිරි ඉතින්...හුටා...ගවුම දනිස්සට වඩා කොටද...?නෑ...නෑ...ශේප්...නැත්තන් එහෙම අර තඩි ගෑණී වාටියත් ලෙහයි.

මේ මොකද අප්පා කවුන්ටරේ සෙනග නැත්තේ....? 6.40 ගිහින්ද?...ඒක ගිහින්නම් උඹ මලා තමයි පොඩ්ඩි....කවුන්ටරේ අද අර සුදු අයියත් නෑ.නාකි අංකල් කෙනෙක්නේ ඉන්නේ...

"අංකල්...6.40 ගියාද?"
"දැන් 6.43යි නේ.ඒක යන්නේ 6.40ට..."
"අප්පට බොල මුගේ ගනන්...මූ හෙන ආතල් එකේද කොහේද ඉන්නේ කෝච්චිය වෙලාවට ආවට.සමහරවිට මේකගේ මුළු සර්විස් එකේදිම කෝච්චියක් වෙලාවට ආවම වෙන්න ඇති.ඒක තමයි මූ රජවුනා වගේ ඉන්නේ....නොදකින් නාකි පප්පා....
"ගම්පහට යන ඊළඟ එක කීයටද තියෙන්නේ...?"
"ආපහු තියෙන්නේ 7.05ට"
අදනම් තුත්තිරි නෙමෙයි.මැඩම්ගේ සුදු කෙසුත් ගලවන්න වෙයි මට.මටමමනේ වෙන්නේ...හොඳ වැඩේ පොඩ්ඩි උඹට.අයියෝ...රන්බීර්.
"ගම්පහට එකක් දෙන්න"
මොකාද මේ මගේ ඇග දිගේ නගින්නේ...?හැටි, කැස්වටුවෙක් වගේ....
"මටත් දෙමටගොඩ එකක්..."
ඇයි වදේ...මුනුත් කොල්ලොද...? මං වගේ හුරුබුහුටි කෙල්ලෙක් ඉන්නකොට ඔළුවට උඩින් අතදාලා ටිකට් ඉල්ලන්නේ....අම්මපා අපේ එකෙක්වත් නැතිවුන හැටි මෙතන...හිටියනම් කලිසම ගලවනවා ඔළුවෙන්.
"රුපියලක් තියනවද...?"
"නෑ අංකල්..."
"ඔය මහත්තයා ලඟ රුපියලක් තියනවද..?"
"නෑ.."
"මාරු නැතුව මම කොහොමද ඉතුරු දෙන්නේ....ආ...මෙතන රුපියල් 2ක් තියනවා.ඔය දෙන්නා පස්සේ බෙදාගන්න..."
බෙදා ගන්න කියන්නේ අංකල් හිතුවද දන්නේ නෑ මගේ ගාව අඬුවක් තියනවා කියලා මේක දෙකට කපන්න.අවුලක් නෑ.ටොපියක්වත් කන්න බැරියැයි.

මොන මල මගුලක්ද...මූ මගේ දිහා බලනවා බලනවා ඉවරයක් නෑනේ...හැටි පොලොස් කොට්ටෝරුවගේ...ඔහොම බලන්න එපා මෝඩියේ...ටිකක් ගණන් උස්සලා හිටපන්.උඹත් හරියට හැසිරෙන්නේ මීට කලින් උඹ දිහා කොල්ලෝ බලලා නෑ වගේනේ....

අන්න ආයි පාරක් බලනවා....එහෙමටම අවුලක් නෑ ඉතිං....පැත්තෙන්නම් ටිකක් අමීර් වගෙයි.ඒත් රැවුල තමයි අප්සට්.ඒක වැවුවනම් මූනේ තියන කැහැටු ගතිය පෙන්නේ නෑ.අන්න ආපහු බලනවා...අහක බලපන්.අහක බලපන්...

කන් දෙකනම් ගානට තියනවා.නහයත් අවුලක් නෑ.කොඩේ තමා අවුල.තව ටිකක් වවලා ස්ට්‍රේට් කලානම් ගති.මම හිතන්නේ තාම ට්‍රේනින් වෙන්න ඇති.ඒකනේ අත් කොටට ඇඳලා යන්නේ.ටයි දාන්නේ නැත්ද.....?එහෙනම් වැඩක් නෑ...පොඩි රස්සාවක්ද දන්නේ නෑ කරන්නේ...නෑ..නෑ..සමහර විට ටයි එක බෑග් එකේ වෙන්න ඇති.ඔෆිස් එක කිට්ටුකරලා දාගන්නවා ඇති.මොන පාට ටයි එකද්ද දන්නේ නෑ දාන්නේ....?ශර්ට් එකටනම් මැච් වෙන්නේ කහපාට එකක්.මටත් පිස්සු.මේකා මොන පාට ටයි දැම්මත් මට මොකද....

මෙන්න මූ ආයි බලනවා.අහක...අහක...මේ හෝන්තු කෝච්චියත් මොන මන්ගල්ලෙක ගිහින්ද මන්දා....
කලිසමනම් නීට් එකට මැදලා.සමහර විට තාම ඇඳුම් අයර්න් කරන්නේ අම්මා වෙන්න ඇති.ශුවර් අම්මා තමයි.ඒකනේ සපත්තු දෙක හරියට පොලිශ් කරලා නැත්තේ.ඒ කියන්නේ අම්මා කරන්නේ අයර්න් කරන එක විතරයි.මට හම්බුනානම් මම හදලා ගන්නවා මේකව.මාත් එක්ක හිටියනම් සතියක් යන්න කලින් මේකා මගේ ඇඳුනුත් හෝදයි.

අන්න කෝල් එකක්.කවුද දන්නේ නෑ...?කෙල්ලද මන්දා.... නෑ..නෑ...කෙල්ල නෙමෙයි.පැණි පාටක් නෑ මූණේ.ඔෆිස් එකෙන් වෙන්න ඇති.පෝන් එකනම් එළ.S4 එකක්.ඒත් කවුද දන්නේ කොරියන්ද කියලා.දැන් කොල්ලොයි බල්ලොයි හැම එකා ගාවම ඔය කොරියන් හුචක්කුනේ....

"දෙවනි වේදිකාවට දැන් පැමිනෙන දුම්රිය කොළඹ කොටුව දක්වා ධාවනය කෙරේ.එය නවත්වනු ලබන්නේ......."

අම්මෝ ඇති යන්තන් මේක එනවා....අප්පටසිරි.මෙන්න මේකා මගේ දිහා බලාගන මගේ ලඟටම එනවා.නොදකින්...කරුමෙට අපේ එකෙක්වත් නැතිවුනානේ අද....දැන් මොකද කරන්නේ....අනේ දෙවියනේ...චූ යයිද මන්දා...අඩෝ පොඩ්ඩි...බය නැතුව වගේ හිටපන්. 

"එක්ස්කියුස් මී මිස්..."
ඇහුන්නැති විදිහට අහක බලාගන හිටපන් ගණන් උස්සලා තව පාරක් කතා කරනකම්.
"එක්ස්කියුස් මී නංගී..."
මලා...නංගිළු.
"ඇයි...?"
"නංගි...මට අර මගේ රුපියල ගන්න පුළුවන්ද....?ඔයාගාව මාරු නැත්තන් මෙන්න රුපියලක්.මට පස්සේ හම්බුනේ සාක්කුවේ තියලා.මේක අරගන මට අර රුපියල් දෙක දෙනවද.....?"
"..................................."

           -නිමි-

කටුස්සා....