ආදරයද මේ......

නුඹට පෙම්බැඳි දුරාතීතේ

නැගුන හසරැල් මතක මැද්දෙම

දෙදෙන එක්වී ලියූ කවිපද

මතක අතරට සිහිනයෙන් හෝ

ආයේ නොමඒනම්

කවමදාවත් නොදුටු කඳුලැල්

පලා ඇහිබැම යහන මත්තට

වැටෙන්නෑ එහෙනම්

සතුට දුක උහුලපු පුළුලුතල

අතර මැදිවී හෙළු කඳුලැල්

පිසූ නුඹ රළු දෑත මත්තෙම

බලා නුඹදෙස නෙතු පියෙන්නට

වරම් හිමිවුනිනම්

අහස් මායිම දෙස බලාගන

තනිව හෙලනා කඳුළු සයුරත්

සිඳේවී එහෙනම්

ලොවට රහසින් හමුවනා හැම

දිනක හෙලනා සුසුම් සර මැද

දැවී අලුවී නොපෙනි යන්නට

කිසිඳු දිනයක නොතැවි ඉන්නට

පෙමට හැකිවුනිනම්

අපේ වන්නට බැරුව ලතවෙන

අපේ පෙම යලි කවමදාවත්

දකින්නෑ සරදම්

අහසෙ දිදුලන තාරකා සේ

දිලෙන නුඹ නෙතු කවුළු අතරින්

ඔහු නිදන මගෙ කුටිය ඇතුලට

පැමිණ මගෙ නෙතු දෙස බලාගන

බවුන් නොවඩයිනම්

මැරි මැරි ඉපදෙනා දිවියක

සිසිල විඳිනට අකීකරු සිත

යදින්නෑ පැතුමන්

කටුස්සා....