ඔබට මා මටද ඔබ හමුවුනෝතින් සිනාසෙමු අතීතෙට යම් දිනක අප දෙදෙන...සෙනෙහසින්

පාළු අහසට එබුන සවසක
දුටිමි තරුවක් බෝ දුරින්
සරා පුරසඳ වළා අතරෙක
දකින්නට නෑ තව වරම්
තනිව පැතුමක් සිහින ලෝකෙක
කොපුල් සැලිලා සීතලෙන්
පුරුදු කඳුලක සිසිල දැනුනා
වෙන්ව ගියදා හද විලෙන්

එක්ව වෙන්වුන සුසුම් නිම්නෙක
හඬන මසිතට බෝ දුකින්
වෙනස්වී ඇත ලොවේ දස අත
පැතුම් නෑ අද පෙර තරම්
ඔබේ සුවඳට අදුරෙ ඉකිලන
මා බලන්නට එක සිතින්
ඇවිත් නෑවිත් හාත්පස සිට
දොඩන්නේ නෑ තව ඉතින්

විහඟ හඬ නෑ හරිත තුරුයට
රැහැයි පළඟැටි හඬ තරම්
ලංව තනිවුන සවන් අද්දර
ඉපිද මැරි මැරි පැතු පැතුම්
නොඑන ඔබ ගැන බලන් උන්නට
දුන්න දඬුවම් මදි තරම්
උරුම දුකමද මගේ ලෝකෙට
තිබුන සතුටත් හොරු අරන්

නොඑන බව අමතකයි හැම දින
ඔබ දකින්නට එක සිතින්
පාවි ඉගිලී එන්න මැදියම
ඉඩක් දෙනවද ඔබ ලගින්
තුරුළුවී පෙම් හැඟුම් මවනට
එදා වාගෙම සීතලෙන්
දුකයි පාළුයි අනේ හැමතැන
ඔයා නැතිවම මගෙ ලඟින්

කටුස්සා....



කටුස්සා බ්ලොගක් ලියනවග කටුස්සාගේ සැබෑ ලෝකයේ සමීපතමයන් කිසිවෙක් දන්නේ නෑ.ඒ නිසාම කාටවත් කියන්න තරම් විශේෂත්වයකුත් නැති මේ බ්ලොග් කෙරුවාවේ මේ තුලින්ම හමුවූ මිත්‍රයන් මිසක සැබෑලොව මිත්‍රයන් කිසිවකුගෙන් හොඳක් හෝ නරකක් කිසිදිනක අසාත් නෑ.පාසල්සමය කියන්නේ කටුස්සාගේ අපල කාලයක්.10 වසර අග භාගයේ සිට මනමාල විසේ හැදුන කටුස්සා මුළු පාසල් කාලය පුරාම ගැහැනු ළමුන් 9 දෙනෙකුගෙන් පමණ ආදර සම්බන්දතාවකට මුලපුරමුදැයි ඇහුවත් පාසල් කාලය පුරා ඇතිකරගන තිබූ මැර කීර්තිනාමය නිසාම ඒ එක පිංවතියෙක්වත් කටුස්සාගේ පෙම්වතිය වීමට කැමත්තක් දැක්වූවේ නෑ.ඔය 9 දෙනාගෙන් කෙනෙක්වුනේ කටුස්සා ප්‍රාථමික අධ්‍යාපනය ලැබූ පාසලේ යුවතියක්.එම පාසලෙන් ඉවත්වූ පසුව ටියුශන් පන්තියකදී යලිත් හමුවුන ඇයත් සමග සමීප සම්බන්ධතාවකට මුලපිරුනේ කටුස්සාගේ පොත් කියවීමේ පිස්සුව නිසාමයි.මම වගේම පොත් පිස්සියෙක්වුන ඇයත් සමග මුලදී පොත් හුවමාරු කරගත්තේ මිත්‍රත්වයට වූවත් පසුකාලීනව එසේකලේ පැණි පෙරීමේ යටිඅරමුණ සිතේ දරාගනමයි.එම පාසලේ ක්‍රීඩා උළෙල පවත්වන දිනක කටුස්සාගේ තවත් මිත්‍රයන් දෙදෙනෙකු සමග එහි ගියේ ඇයව දකින්න තිබුන උවමනාවටමයි.ආදී ශිෂ්‍යකු වීම නිසාම එයට වැඩි බාධාවක් උනේත් නෑ.එහෙත් එහිදී දුටුවේ සිත මන්මත්කරවන දසුනක්.ශිෂ්‍යත්වය සමත්ව 6 වසරේදී වෙනත් පාසලකට යනතෙක්ම කටුස්සාට පාසලේ සිටි හොඳම මිතුරා ඇය පසුපසින් ගොස් ආදරය අයදින අන්දමයි.අන්න ඉතින් එතනදී කටුස්සාගේ පිංවත් සිතුවිළි අවදිවෙලා "තෝ ඌත් එක්කම පල'යැයි සිතින් සිතා නැවතත් ඇයදෙස නොබලන්නේම'යි සිතාගත්තා.ඉතින් ඒ ආදරයත් එහෙම හුළඟේ ගහගන ගියත් ඇයව ටියුශන් පන්තියේදී හමුවීම නතරවුනේ නෑ.මිත්‍රත්වයත් පෙර පරීදීම තිබුනා.පොතුත් හුවමාරු කරගත්තා.ඇයගේත් මාගේ හිටපු හොඳම මිත්‍රයාගේත් ආදර සම්බන්ධය ගොඩාක් ශක්තිමත්ව ගලාගන ගියා.දෙදෙනාම මගේ මුහුණු පොතෙත් හිටියා.

දැනට අවුරුදු දෙකකට පමණ පෙර දිනකදී ඇයත් සමග මූහුණු පොත ඔස්සේ කතාබස් කරමින් සිටිනවිට දැනගන්න ලැබුනේ ඔවුන් දෙදෙනාගේ සම්බන්ධය බිඳීගොස් ඇතිබවත් හේතුවවූවේ ඔහුගේ හඳහනේ අඟහරු නොසිටිය යුතු 7කොටුවේ සිටීමත් නිසා බවයි.කටුස්සාගේ ආදර කතාවත් ඒ වෙනකොට බිඳීගොස් අවසන්.එහෙත් නැවතත් ඇයගැන කිසිම හැඟීමක් ඇතිවෙන්න ඉඩක් තිබුනේ නැත්තේ කටුස්සාගේත් අඟහරුවා ඔය කියන ස්ථානයේම සිටීම නිසයි.හඳහන් හෝ එවැනි කිසිම දෙයක්ගැන කිසිඳු තැකීමක්නැති පවුලක ඉපදුනත් අවුරුදු 6ක් තිස්සේ ගලාගන ගිය ඇගේ ආදරයත් කෙලවරවුනේ ඇය හා ඇගේ පවුල ඒවා පිලිගන්නා නිසායැයි තේරුම්ගත් කටුස්සා නිහඬව සිටීමට තීරණය කලා.දැනට මාස 7-8කට පෙර ඇයත් සමග කතාකරන විට ඇයට නව පෙම්වතෙක් හමුවී ඇතිබවත් නුදුරේදීම ඔහු හා විවාහවන බවත් ඇය මා සමගින් පැවසුවා.එදින මා මේ සියළු විස්තර ඇයත් සමගින් පැවසුවා.

"ඒ කාලේ ඔයාගේ හිතේ මංගැන අදහසක් තිබුනා කියලා මම දැනගන හිටියා.එහෙම මගෙන් ඇහුවනම් මම කැමති වෙන්නත් තිබුනා.ඒත් ඒක කවදාවත් මට කිවුවේ නෑනේ.ඔය අතරේ තමයි .....මගෙන් ඇහුවේ.එදා ඔයා අපේ ඉස්කෝලෙට ආපු දවසේ තමයි මම එයාට කැමත්ත දුන්නේ......
ඔයා ආපහු මගෙන් එහෙම ඇහුවේ නැති එකත් හොඳයි.එහෙම ඇහුවනම් තවත් ප්‍රශ්න ගොඩක් විතරයි දෙන්නටම......."

ඇය පසුගිය මැයි මාසයේදී විවාහවුනා.විවාහයට ආරාධනා කර තිබුනත් යාමටනම් නොහැකිවුනා.අර කලින් ලියලා තිබුන "නුඹලගේ සෙනේහේ හුණු නැති බුලත්විට වගේ" පෝස්ට් එකට අදාලවුන කවි මට එවුවෙත් ඇයමයි.

දිනක් අපි කතා කරමින් සිටියදී
"දැන් පොත් කියවන්නේ නැද්ද...?"
"කියවනවා...ඒත් ඉස්සර තරම් නෑ.වෙලාවක් නැතිනිසා...ඒත් දැන් බ්ලොග් කියවන්නනම් ඇබ්බැහිවෙලා...."
"බ්ලොග්....?ඒ මොනවද බ්ලොග් කියන්නේ....?"
ඉතින් එදා ඔය කතාව කෙලවරවුනේ තවත් එක අහිංසක මනුස්සයෙක්ව මේ බ්ලොග් කියවීමට ඇබ්බැහි කරවලා මාතලන්ගේ සිංඩියේ ලින්ක් එකත් යවලා.ඒත් මම බ්ලොග් ලියනවා කියලනම් කිවුවේ නෑ.
තවත් දිනකදී...

"අර කටුසු හදවත ලියන්නේ ඔයා නේද...?"
"මම...?බ්ලොග් ලියන්න...හීනෙන් තමයි..."
"ඉතින් මටනේ බොරු කියන්නේ...අර මම එවපු කවි දෙකත් දාලා එකක් ලියලා තිබුනා...."
අන්තිමේදී ඒක පිළිඅරගන කාටවත් මේගැන  නොකියා කටවහගන ඉන්න ඇයව පොරොන්දුකරගන්න මට පුළුවන්වුනා.මේ පසුගිය සතියේ බ්‍රහස්පතින්දා ඇය හා මා අතර හුවමාරුවූ පනිවුඩ කීපයක්.

"ඇයි ඔයා බ්ලොග් ලියන්න කලින් කවි ලිවුවේ නෑ කියලා බොරු කියලා තිබුනේ?"
"කොහේදීද...?"
"අර කුරුටු ගෑ ගී පවුරේ දාලා තිබුන ඔයාගේ කවියේදී"
"ඉතින් ඇත්තනේ"
"නෑ.ඔයා ලියලා තියනවා.මගේ ලඟ තියනවා ඔයාගේ පොතක්.ඒකේ ලියලා තියනවා."
"මම...?වෙන්න බෑ.ඒකාලේ කවි කියන්නේ මොකද්ද කියලවත් මම දන්නේ නෑ"
"ඒක ඔයාගේ.ඒ කාලේ මට පොත් දෙනකොට ඒවගේ එක එක ඉංග්‍රීසි සිංදුකෑලි ලියල තමයි මට දෙන්නේ.ඒත් ....එක්ක යාළුවුනාට පස්සේ ඒවා ලිවුවේ නෑ.ඒත් මේකේ ලියල තියනවා.මම ඔයාගේ අකුරු අදුරනවනේ"
"මොකද්ද පොත?විලාසිනියකගේ ප්‍රේමයද?"
"නෑ...සුද්දිලාගේ කතාව.විහිළු නෙමෙයි.ඔයා ලියලා තියනවා.අමාවැස්ස කියල ජයකොඩි සෙනවිරත්නගේ පොතක්"
"තමුසේ මහ හරි හොරෙක්.මගේ පොතක් දැන් අවුරුදු 10ක් තිස්සේ හොරෙන් තියාගන.හරි කමක් නෑ.ඒ කවිය එවන්නකෝ මට බලන්න."
"ඒක මගේ ලඟ තිබුන නිසා තමයි මෙහෙමවත් තිබුනේ.නැත්තන් ඉතින් ඒකේ කෑලිවත් නෑ.අද එවන්න බෑ.මම හෙට එවන්නම්."

ඔය උඩින් තියෙන්නේ ඇය එවපු ඒ කවිය.මේක ලියලා තියෙන්නේ 2002.11.23.ඇය නිවැරදිනම් මේක තමයි කටුස්සා ජීවිතයේ ලියපු පළවෙනි කවිය.