දා බිඳු සිහින....

සරා වන උයන් නෙක ඵල
මවා සුභ සිහින හිස මත
නෙරළු තුරු අගිස් මත්තේ
දරු පවුල තබා
නොබලනා විටදි දෙවියොත්
පාන්කඩ වළල්ලට වැඳ
ජීවිතයම බාර දුන්නේ
දරු පවුල නිසා

නොනැවතී ගලන දා බිඳු
ගෑවිලා පපුවේ සීරුම්
රිදුම් දෙන ගතින් නැග එන
වෙහෙස නොමබලා
එකක් නැග එකක් බැස යලි
නොනැවතී කරන සක්මන
කෙළවරක් කරනු කෙළසින්
දිවියේ බර නිසා

ඇඟිලි තුඩු මතින් එකිනෙක
ගැනිය හැකි තරමේ ඉලඇට
යටින් පණ ගැහෙන හදවත
හඬන හඩ දරා
කම්පිතව සැලෙන මදනළ
හමන විට නෙරළු තුරුමත
යදින්නේ සියළු දෙවියන්
දරුවෝ සිහිවෙලා

වැගිරෙනා විටදි දිය බිඳු
ඉරටු මතුවෙච්ච වහලෙන්
දෙනෙත් යොමුකරන් අහසට
සෝ සුසුම් හෙලා
දුමක් නොනගිනා කුස්සිය
වෙතට යොමුනොවන නුඹ නෙතු
ගැටෙන විටදි දරු නෙතු මත
කඳුළු බරවෙනා

උපන් බරට'යැයි සිතමින්
රවටනා විටදි හදවත
ගලා වැටෙන කඳුළැල් මත
සිහින දියවෙලා
පෑවුවොත් හෙටත් හිරුදෙවි
නෙරළු තුරු අගින් ඉහලින්
සක්මනේ යෙදෙන්නට කඳ මත
දෙපා එසවෙනා

වරද කොතන කා අත වග
සොයන්නට නොදෙන කුසගිනි
දවන විටක දරු කුස මත
සිහින නොපෙනෙනා
ගස් ගඳයි කියන සුවඳට
සිතින් පෙම් බඳින නුඹ මට
දරු දුකට වැඩම මිහිපිට
දෙවියෙක්ම වුනා


කටුස්සා....