හදේ හිරු ඇහැරී ගිනි බිඳී ලොව කළඹවා රහසේ...

සුවඳ මල්පෙති සුවඳ නොදැණුන පවට හිමිකම් කිවු                 සිතින්
නෙලාගන්නට නොහැකි මල ලඟ දෙදණ නැමුවා            බැති සිතින්
ලඟ තියන් ලඟ බවක් නොදුටුව දෙනෙත සැලිලා                සීතලෙන්
වැටුන කඳුලක් දිලුනි පෙති මත සුවඳ බැලු ඒ                     අවසරෙන්


සියත් සියවර සෙවුව ආලය විලිවැදුන                           ආඩම්බරෙන්
දොස්කියූ සඳ තව බලන්නෑ තරු කැකුළු දෙස                    ආදරෙන්
හිත රිදුන තැන් බොහොමයක් ඇති කීවා නාහන           වලාවෙන්
සෙවණ සෙවුවා පොලව හිනහී ඉරිතැලුන තැන්              සඟවමින්


නියඟලා මල් පාට ගිනිදළු ඇවිලෙනා පැතුමන්                       පුරන්
සුරඟනන් පේ වුනා යන්නට වන්දනාවක මල්                         අරන්
ගිනිතියා ගස් නොලද අලු කෙස් පුච්චලා දෝතට                   දරන්
පාලු සොහොනක තනි මකන්නට දෙවියෝ වැඩියලු        දුරඉඳන්

කටුස්සා..