කාන්තාරය

කාන්තාරෙක ඇවිද යමි අද
වැසි බිඳක්වත් නොවැටෙනා....
දනක් මුල්ලේ එරෙන මගෙ පා
ගලන ලේ බිඳු පිස දමා....
සුළගෙ විසිරෙන වියළි තණපත්
එකින් එක ගෙන උරයෙ ලා....
සොයන්නෙමි මම බිඳුනු මතකය
විසිර ගිය කතරෙහි පුරා....

හරිත පැහැවිය දිනක මේ බිම
හාත් පස තුරු නිල ගැසී....
දසත කූජණ මියුරු හඩ හා
සුළන් සර හද පිරිමැදී....
සැලෙන නා දළු මිමිණු කවි පද
සවන් අද්දර රැවුදිදී....
කොහේ ගියෙදෝ සරණ සිතුවිලි
දෙනෙත් මත ඇඳ කඳුලැළී....

එක්ව යන්නට වරම් නැතිවුන
නුඹේ ලෝකය මත රැඳී....
තිබුන මගෙ ලොව නුඹ නමින් පෑ
ආදරය තව ඉකිබිඳී....
සදාතන වූ පෙමක නටඹුන්
අතර වැතිරී වකුටු වී....
සොයමි නුඹෙ පා සුවඳ ඉවකර
ඇඳුනු මේ බිම නොම මැකී....


                   කටුස්සා....