ප්‍රාර්ථනා

සොයා ආ මග දෙනෙත් දල්වා බැළු විට ආපසු හැරි
දුටිමි තරුවක් ලෙසින් පායා පසු පසින් හුන් ඉඳුසරී
ගෙවා ලන්නට බොහෝ දුර ඇත නොහැක එන්නට මට යළී
දුරින් හිඳ සිත් සනසගමු අපි දහස්වර ලොව මැරි මැරී


ලොවක් තිබුනත් නුඹට මට අද ලොවක් නැත හෙට අප සතූ
තැනිය යුතුවේ ලොවක් අපහට සිටින්නට දෙපයින් මතූ
තනන ඒ ලොව කිරුළ පළඳා රැජිණ ලෙස නුඹ සිටියුතු
යන්න අවසර දෙනුමැනේ අද තනන්නට ලොව අප පැතූ 


වනස්පතියයි මගේ ලොව නුඹ සෙවන දුන් සඳ ලොබ සිතින්
නොහැක නුඹ වෙන්කරව ලන්නට බැඳී පවතින දිවි මගින්
සිහිනයෙන් මෙන් මතක්වී මට සොයන විට යහනේ ලඟින්
පායපන් නුඹ සඳක් වී රන් දැවෙන වැළි කතරට උඩින්
                 



                                         කටුස්සා.....