නිමාවූ ගිම්හානය....

සංසාර ආරණ්‍ය පාමුල
බලා ඉද්දී නෙතුඅයා
වියලි ගිය මා සිතුම් අහසට
වැටුන වැහිබිඳු දිලිසෙනා
නුඹේ සිනහව රැඳුන සියපත
සුවඳ සොයනට සිඳු අරා
ඇදෙන සියොතුන් ගයන ගීතය
සවන් අද්දර රැවුදෙනා

තාරුකාසේ දිලෙන දෙනෙතෙන්
එළියවන හද මුමුණනා
මහ පිරිතවන් සහන් කවිපද
කෙලෙස මා හද හදුණනා
නිම්නයක පිපි මල් සුවද සේ
මගේ හදවත සනසනා
නුඹේ සෙනෙහෙට මං කියනු වස්
සුළඟ මා ලඟ දැවටෙනා

නිසල සවසක ඈත ක්ෂිතිජය
ඇඳුන හිරු කිරණක් ලෙසේ
බොහෝ දුර ඇති නිසල සයුරට
ආදරෙයි මම පණ වගේ
ඒ සයුර මත ඔහේ පාවෙන
රුවල් බිඳි නෞකාව සේ
ඔබෙ දිවිය මත සගවමී මම
ඔබම දුන් හසරැලි මගේ

සිතින් අත්හල පැතුම දෝතින්
ගෙනත් දී නුඹ සෙනෙහසින්
අවදිකර මන මුදා සිතුවිලි
බැදදමා පවුරක් ලෙසින්
දුවන මිගවන් මගේ මනසට
විසල් තුරු වදුලක් වෙමින්
මවන පෙලහර විඳිනු රිසිවී
මගේ මනසද අවදියෙන්

කඳුළු අරණට යනෙන මාවත
අවුරනා ඔබේ ආදරෙන්
විකල්වී ඇත මගේ ආලය
මවා නුඹ වට සිහිනයන්
සරා සඳ සේ බැසනොයා මට
සිසිල දෙන මවුවත් ගුණෙන්
සැනසෙනා ලය මතම රැදියන්
නුරා දෙනෙතට නෙතු යොමන්

කටුස්සා....