වෙලා මගේ හිත සිනාවකින් තව හිනාවියන් කලු... හිනාවියන්.

හුඟ කලකින් ආදරයක් ...කුළුණු බවක්... නොදැකපු හිත හරි යයියයි.... බැමිණිතියාසාය කාලේ රජරට මහා පොළොව වගේ.... නුඹ... කොච්චර වත්කෙරුවත් අද ආදරයේ නිල් දියවර; උරාගන්නවා පතුලට තෙත පැල්ලමකුත් නැතුවම..... තවමත් හයියයි මතුපිට පැලුන කැඩුන තැන් හැමතැන.... නුඹේ ආදරෙන් පෑදුන සිත උල්පත් මතුවුනාට ඉනුවේ නෑ දැනෙන්න එය දන්නවා මම එය හොඳටම.......... දුකක් දැනෙනවා ඇති නුඹටත්; ඒත්... පසුපස හැරිලා බැලුවිට නුඹ ඉන්නවා තවමත් ලඟ.... රළු වදනට සැඩ බැල්මට නොබැන්ඳාට වැට කඩයිම පැලෙන්න ආදරෙයිලු මම........ දන්නේ නැත්තේ පෙන්නන්නට මතක නැතිවෙලා නිසාම...... තව ඩිංගක් ඉවසනවද ? ආදරයෙන් සනසනවද ? පොරොන්දු හරි මිල හිතින්ම පොරොන්දු වෙන්නම් නුඹ හට.... දුකක් හිතෙන්නේ නැතිවෙයි බලන් හිටිය කාලය ගැන....... එතකම් නුඹ ලඟින් ඉන්න පෙම් උල්පත් පෑදෙන තුරු පොළව පලන් මතුවෙන තුරු සිත් බැමි තව තද කරගන.... නැතිනම් එය දරාගන්න බැරි උනොතින් නුඹේ සිතට තෙමෙන්න වෙයි අපි දෙන්නට නුඹ හද බැමි පුපුරාගන කඩා වැටෙන මගේ පෙමට.........