අලුත් වැස්ස....

සිහින් මිමිණුම සමග මුසුවුන
නුඹේ හඬ මා සවන් රැවුදෙන
පාට දේදුණු අහසේ නැවතී
දුරින් හිඳ මට අත වනන සද
පපුව මත්තේ රැදුණු ආලය
මහමෙරක් සේ දැනෙන මොහොතක
අකුණු සර මෙන් නුඹේ නෙතුමත
පතිත වන්නට වරම් දෙනුමැන

සෙවන දෙන කඳු සෙවනැල්ල සේ
මගේ පසු පස නිබඳ සැරිසර
ආත්මය මල මුදාගන මගෙ
සිනිඳු අත්ලෙන් පිරිමදින කල
සඳේ නුඹ මට හෙලන විලිබර
බැළුම් මා සිත තදින් සිරකොට
තබන අරුමය පවසපන්  හෙට
යළිඳු නුඹ මා හමුවනා විට

නගා මදහස මුසුව නල හා
මගේ මන සිහියෙන් ඈත්කර
තබා පියවර ඉදිරියෙන් මා
මගේ පියවර නුඹව ලුහුබැද
මදක් නැවතී බලා නුඹ දෙස
බවුන් වඩනා මදෙස ඉදහිට
නගන තරවටු බැල්ම දෙනයන
තවත් හෙලපන් ආදරෙයි මම

කපා ඉනි ගං දියට පෙරදා
බලා සිටි මා ලඟට පියමැන
විසිර ගිය හද කැබලි එක් කල
මනා කල ආදර රැහැන් පට
මේඝයක් සේ වෙළී සියොලඟ
ලබාදී සිසිලස ලතෙත් වත
මගේ ලොව මා නැවත රජකල
රැජිණ නුඹ ලොව කිරුල අත්හල


කටුස්සා....