බාඳුරා

අහස සඳ තරු හිරුත් පසකින් සිතුවිළිත් ඇත පැටලිලා
සිතේ දිය රළ රළපනාවේ වැදී පෙනකැටි විසිරිලා
කණ කෙකිනියකගේ ඇසේ කඳුලින් කුමුදු මල් පෙති මැලවිලා
රැඳෙනු බැරි දුක් වාන් දැමුවා නෙත් සොරොවුවෙන් පිටවෙලා

හීන මවමින් කඳුත් පරයා දුකක් ගැන නොසිතුව නිසා
හිතත් මෙලෙසින් ගතුකියයි අද නොතිබ්බට පොළවේ දෙපා
ආදරය නොහඳුනන හිතකින් ලැබුන ආලයේ ගිනි කකා
ලිහිනියොත් ගොලුවුනා රැයෙහිම උලලේනි ගී සුබ නිසා

නටුව මත කටු සිහිනොගෙන මල සිඹින්නට සිතුවත් එදා
කටු ඇනී ලේ ගලනවිට මල හිනාවුණි පෙරටත් වඩා
ලේ ගලන ගත දුන් රිදුම් මල සිනහ පාමුල පොඩි නිසා
තරු බැලුම් ලඟ සිත් රිදුම් මැද හිනාවුණි ලේ ගල ගලා

-කටුස්සා-