"බීප්...බීප්..."
මේ මොකාද මේ මහ රෑ මැසේජ් එවන එකා...?
අඩෝ...එක්සෑම් ලේසිද?මේපාර ගොඩද?
මේ කවුද මේ...?කාටහරි වැරදිලා වෙන්න ඇති.පොඩි එවුන් මගුල් නටනවා මේ මහ රෑ ඇහැරිලා ඉදගන.
ක්‍රියා විරහිතවුන සිංදුව ආපහු දාගත්තු මම හෙඩ්පෝන් එක කනේ ගහගත්තා.
එදා දුරසිට දුටුව ඔබ නොව මෙදා ළඟසිට මා දකින්නේ
සදාකාලික නොවූ ලෝකයෙ සදා කෙලෙසද පෙම්කරන්නේ...
"බීප්..බීප්..."
ආපහු මේ මගුල...
මොකද ඩෝ සද්ද නැත්තේ? නිදිද?
මොන රෙද්දක්ද මේ?
ඔයාට වැරදිලා.මම ඔයාගේ යාළුවා නෙමෙයි.නම්බර් චෙක්කරලා බලන්න
සොරි.ඒත් මගේ ළඟ තියෙන්නේ මේ නම්බර් එක.මම උදේට හොයාගන්නම්.තෑන්ක්ස්
"මහත්තයා....එදා ලොර්ඩ් 3ක් නෙමෙයි ගෙනල්ලා තියෙන්නේ.4ක් ගෙනල්ලා."
"ඒක තමයි මම කිවුවේ...මම බැළුවේ නැත්තන් අපරාදේ.මීට පස්සේ ඔක්කොම එක පාර ගන්නේ නැතුව එන එන ලෝර්ඩ් එකට ඒ සැරේම බිල අරගන යන්න.එතකොට පැටලෙන්නේ නෑනේ.කොහොමත් උඹලගේ මහත්තයට සල්ලි වැඩියිනේ.අපරාදේ මට නොකිය ඉන්න තිබුනේ"
"හි..හි..සල්ලි වැඩියි තමා.පුළුවන්නම් මහත්තයගෙන් 10,000ක් ඉල්ලගන ඩීසල් ගහගන එන්න කිවුවා..."
"ඔන්න ඉතින් කුණුහරප කියනවනේ.එක්කෝ කලින් කියල තියන්න ඕනේ.මේ උදේ පාන්දර මගේ යකා අවුස්සනවා.අතේ තියෙන්නෙත් 7000යි....ම්ම්...හරි..මේ 5000 අරගන්නවා දැනට.ඊළඟ එක එනකොට මම ඉතුරු එක දෙන්නම්.තොපේ මහ එකාට මෝල් කලන්තේ."
මේ කවුද..."හරි හරි...පියසේන යන්න.අර බිල අරගන යන්න අත්සන්කරලා"
"හෙලෝ...හෙලෝ...කවුද මේ....හෙලෝ...."
"හෙලෝ....."
"ඔවු කියන්න..මට ඇහෙනවා...."
"හෙලෝ...මම තමයි ඊයේ රෑ ඔයාට වැරදිලා මැසේජ් කරපු කෙනා..."
"ආ....ඔයාද මේ...යාළුවා පාඩම්කලාද කියලා අහනවා.ඔය නෝනා මහත්තයා මහ රෑ තිස්සේ ඇහැරගන මැසේජ් කරන්නේ ඔයාට පාඩම් කරන එක අගුණ නිසාද..?"
"අනේ නෑ...එයා මේ පාර A\L'ස් කරනවා.ඒකයි ඇහුවේ..."
"එයා A\L කරනවා.ඔයා මොනවද කරන්නේ...?"
"මම මේ පාර කරන්නේ නෑ."
"ඇයි...?"
"මම ගියපාර කලා.දැන් කැම්පස් පටන්ගන්නකන් ගෙදර.යාළුවා මේ පාරත් කරනවා.ඒකයි එයාට මැසේජ්කලේ..."
අප්පා..ඉඳල ඉඳලා කෙල්ලෙක් කතාකලා.ඒකත් දරුකමට හදාගන්න පුළුවන් සයිස් කෙල්ලෙක්.
"ඉතින් දැන් මොන යුනිවර්සිටිද යන්න ඉන්නේ...?"
"තාම දන්නේ නෑ අයියේ...ඒක තාම ආවේ නෑ"
"අයියේ...?මම අයියෙක් කියලා කොහොමද දන්නේ...?"
"දන්නේ නෑ...ඇයි අයියෙක් නෙමෙයිද? කට හඬින්නම් එහෙම පේන්නේ නෑ..."
මමත් පොඩී එවුන් නලවන්න ගිහින් නානවාද කොහේද...කටට එන ඒවා කොහොමද කියන්නේ ඉතින් මේ පොඩි එකෙක්ට...
"අයියෙක්නම් තමයි.ඒත් ඔයාට වඩා ගොඩාක් ලොකු කෙනෙක්..."
"ගොඩාක් කිවුවේ....අලියෙක් විතර ලොකු කෙනෙක්ද...?"
"ගොඩාක් කිවුවේ මෝඩයෝ වයසින්.ඔයාට වඩා අවුරුදු 10ක් විතර වැඩිමල් අයියෙක් මම."
"ආනේ...අපේ ලොක්කයියගේ වයස...."
"ලොක්කයියා කියන්නේ....තවත් අයියලා ඉන්නවද...?"
"ඔවු...ලොක්කයි, පොඩ්ඩයි,මමයි...."
"දැන් කෝ ඒ අය...?"
"ලොක්කනම් බැඳලා වෙනම ඉන්නේ.පොඩ්ඩා පේරාදෙණිය කැම්පස් එකේ"
"එතකොට ගෙදර ඉන්නේ මේ ඇටිකිත්තා විතරද..."
"ඇටිකිත්තා....තලනවා කට මට ඇටිකිත්තා කිවුවොත්...."
"අතින්ද දන්නේ නෑ..."
"මොනවද...?"
"තලන්නේ...."
"නෑ...මෝල් ගහෙන්"
"හිටගනද...?"
"නෑ...ඉඳගන..ඇයි අවුල්ද..."
"අපෝ නෑ...කිසි අවුලක් නෑ...කෝ දැන් අම්මයි තාත්තයි...?"
"ඒ අය කුඹුරට ගිහින්."
"ඉතින් ඔයා මොකද ගෙදරටවෙලා කරන්නේ...යන්න එපැයි ඒ අයත් එක්ක..."
"ගිහින් කරන්න වැඩක් නෑ අයියෝ...තාම පැලනේ..."
"පඹයෙක් හදලද තියෙන්නේ කුඹුරේ...?"
"නෑ...ඇයි?"
"ඉතින් පඹයට ඉන්න පුළුවන්නේ..."
"ඔවු...ඔවු...මම මේ ලෑස්තිවුනේ හෙට ඉඳන් යන්න පඹයට"
"දැන් මෙච්චර කතා කරනවා.ඔය ගෑණු ළමයගේ නම මොකද්ද...?"
"ශාලිකා...ඔය පිරිමි ළමයගේ නම?"
"මුදිත....කොහේද නංගි ඉන්නේ ඕගොල්ලෝ...?"
"පදවිය....ඔයා...."
"දැන් ඉන්නේ අනුරාධපුර"
"ඇයි දැන් ඉන්නේ...?අනිත් වෙලාවට වෙන කොහේ හරිද ඉන්නේ...?"
"මෙහේ ඉන්නේ ජොබ් එකට.ගම මෙහේ නෙමෙයි.ඒකයි."
.............................................................
.............................................................
"ඔයත් ශෝක්"
"ඇයි...?"
"මාත් හෙන පාළුවෙන් හිටියේ අද.කතාවෙන් කතාව ගානක්වත් නැතුව ගියා..."
"ඇයි අද වයිෆ් කතාකලේ නැද්ද....?"
"නෑනේ...ඒකා අද අනිත් මිනිහා හම්බවෙන්න ගිහින්.."
"අනේ...කියනවකෝ..."
"වයිෆ් කෙනෙක් ඉන්න මම තාම මැරි කරලා නෑ"
"ශික්...අවුරුදු 29ත් පහුවෙන්න ආවා.තාම බැඳලා නැද්ද...?මෙලෝ රහක් නෑ.."
"ඇයි රහද බලන්න මාව කෑවද....?"
"කන්න ඕනේද ඕකට...බලනවකෝ අපේ ලොක්ක...ඒකට දැන් අවුරුදු 3ක් කෙල්ලෙකුත් ඉන්නවා."
මේකි මගේ රෙදි ගලවනවද මංදා...බේරගනින් මුඩ්ඩා උඹේ නම්බුව.... මොකද මේකිට කියන්නද නොබැඳ හිටියට මටත් ළමයි ඇති කියලා.
"ළමයි හම්බවෙන්න ඉතින් බඳින්නම ඕනේකමක් නෑනේ....කවුද දන්නේ ලොක්කට වඩා මට ළමයි ඉන්නවද කියලා...."
"ඔවු ඉතින් ....කියන්නත් බෑ තමයි.අපි කොහොමද දන්නේ...?"
"ඒකනේ...මේ මෝඩයෝ....පදවිය කොහේද ඔයගොල්ලෝ ඉන්නේ....?"
"පදවිය කිවුවට පදවියේ ඉඳන් කිලෝමීටර් 30ක් යන්න ඕනේ.ඒ හරියට කියන්නේ පරාක්‍රමපුර කියලා..."
"අම්මෝ...ඩොටේනේ....දවල්ටත් ටෝර්ච් ගහගන නේද යන්නේ...?"
"ඒ මොකටද...?"
"කැලේනේ.ඉර අවුව වැටෙන්නේ නෑනේ කැලේ නිසා.ඒකයි."
"අනේ යනවා යන්න...මෙහේ කැලේ නෑ."
"යනවා යන්න බොරු නොකියා."
"මම තියනවා හොඳද..."
"හරි හරි ඉතින්...විහිළුවක් කලේ.මමත් ලබන මාසේ විතර පදවියට එයි ගොඩක් වෙලාවට..."
"ඒ මොකටද..."
"මගේ යාළුවෙක් ඉන්නවා කැනඩාවේ.එයා පදවිය සෙන්ට්‍රල් එකේ ළමයි වගේකට බඩු වගයක් දෙන්න එනවා ලබන මාසේ.වකුගඩු ලෙඩේ නිසා තාත්තලා නැතිවුන ළමයි වගේකට.ඒ අයත් එක්ක ගොඩක් වෙලාවට මාත් එයි."
"මේ...ඒ එනකොට මටත් මොනවහරි අරගන එනවා හොඳේ... කනබොන දෙයක්.."
"හරි අරගන එන්නම්.පදවියට ඇවිත් අරගන යන්න වෙයි."
"මොකද්ද ලෝභයෝ...අනුරාධපුරේ ඉඳන් පදවියට ඇවිත් ඔය පොඩ්ඩ දුර එන්න බැරිද...?මහ ලෝභ කුණෙක්.කොටියම කන්න ඕනේ..."
"මට වෙන වැඩ නෑනේ මේ හපුටියන්ට කන්න බොන්න ගෙනත්දෙන්න කිලෝමීටර් 30ගානක් ඇවිත්..."
"හරි හරි...මට ඕනේ නෑ...මේ අයියේ..මම තියන්නද..?අම්මලා එන්න කලින් උයන්න ඕනේ..."
"හුටා...ඔයා උයන්නත් දන්නවද....?"
"මේ....මට හොඳට උයන්න පුළුවන් හරිද...එන්න එපා අපහස කරන්න..."
"හරි...හරි...එහෙමයි කියලා අපි පිලිගමුකෝ...හරි නංගෝ...ගිහින් එන්න..."
"බුදුසරණයි අයියේ...බායි.."
"පරිස්සමෙන් ඉන්න නංගී..බායි"
ඒ විදිහට පටන්ගත්තු අපේ සංවාදය එදා ඉදන් හැම දවසකම දිගටම පැවතුනා.ගොඩක් වෙලාවට මහ රෑ එළිවෙනකම් අපි කතාකලා.අයෝමිත් එක්ක තිබුන සම්බන්ධය නැතිවුනාට පස්සේ අවුරුදු එකහමාරක් විතර කිසිම කෙල්ලෙක්ට ලං නොවුන මට ඔයාගේ කටහඬ කාන්තාරෙට වහින වැස්සක්ම වුනා.ඒත් කවදාවත් ඔයාගැන වැරදි හැඟීමක් ඇතිවුනේම නෑ මට.මම එදා ඉඳන්ම ඔයා දිහා බැළුවේ පොඩි එකෙක් දිහා බලන විදිහට විතරමයි.ඊට එහා කිසිම දෙයක් මට හිතුනෙම නෑ.සමහරවිට ඊට එහා යන හැඟීමකට එන්නනොදී මමම දොර වහගන ඉන්න ඇති.ඒත් මට ඒක එහෙමට අමාරු දෙයක් වුනෙත් නෑ.කවදාවත් සංවර නොවුන මගේ වචන, හැසිරීම, හැඟීම් ඔයා ඉස්සරහා ගොඩක් සංවරවුනා.ඔයත් එක්ක කතා කරන කොට ඒ නැහැදිච්ච මුඩ්ඩව මතුවෙන එක නවත්තගන්න මම බොහොම අමාරුවෙන් ඉගනගත්තා.මටත් නොදැනීම මම අළුතින් අත්තටු හම්බුන කිරිල්ලියෙක්ට පාර පෙන්නන රේඩාර් එකක් බවට පත්වුනා.
"අයියේ...මම මේ අඟහරුවාදා අනුරාධපුරේ එනවා."
"තනියම....?"
"නෑ...තාත්තා එක්ක.යුනි යන්න මෙඩිකල් එක ගන්න.එදා ඇවිත් නැන්දලගේ ගෙදරට මාව දාලා තාත්තා යනවා.බදාදට මාමත් එක්ක ගිහින් මෙඩිකල් එක ගන්නවා"
"එනකොට එහෙනම් මට ලොකූ අඹ මල්ලක් ගේනවා හොඳේ...නැත්තන් දන්නවනේ...මැදවච්චියෙන් එහාට එන්න දෙන්නේ නෑ..."
ආආ...බලාගමු එහෙනම්...මම මේ කතාකලෙත් අඹ පෙරේතයට අඹ ගෙනත් දෙන්නද අහන්න...දැන්නම් ගෙනෙත් දෙන්නෙම නෑ."
"මාලුවා නහින්නෙත් කටනිසා කියලා කැස්බෑවා කිවුවළු...හරි හරි ඉතින්...අපි දෙන්නා යාළුයිනේ....ගෙනත් දෙනවා හොඳේ..."
"නෑ...නෑ...ගෙනත් දෙන්නෙම නෑ...මැදවච්චියට වෙලා රැකගන ඉන්නවා...."
"ඔවු ඉතින් ගෙනාවත් දෙන්නේ කොහොමද...?දෙන්න විදිහක් නැති නිසා දැන් බයිලා කියවනවා..."
"අඟහරුවාදා හවසට අපි උඩමලු යනවා.එනවද....?ආවොත් අඹ කන්න පුළුවන්..."
"අපි කිවුවේ...?"
"අපි කිවුවේ මායි ,නැන්දගේ පොඩි දුවයි, මල්ලියි..."
"ඉතින් මෝඩයෝ රෑවෙලා ලොකු අය කවුරුත් නැතුව එන්න දෙනවද...?"
"මේ..මෝඩයෝ...නැන්දලා ඉන්නේ උඩමලුව පොලිසිය පාරේ.අපි වෙනදත් එහෙම එනවා.පණ්ඩිතයා නොවී එනවද...?"
"හරි ඉතින්...අඹ දෙනවනම් එන්නම් ඕනේ තූත්තුකුඩියක....ඔයා ඇවිත් මට කතාකරන්න.මම එන්නම්."
"කෝ...කොහේද ඔයගොල්ලෝ ඉන්නේ...?"
"දෙවනි මල්කඩේ ගාව.ඔයා කොහේද ඉන්නේ...?"
අපි මීට ඉස්සර කවදාවත් හම්බවෙලා නෑ.ඔයා කොහොමද,මම කොහොමද කියලා දැනගන්න කිසිම උවමනාවක් තිබුනෙත් නෑ අපි දෙන්නටම.අඩුමගානේ ඔයා සුදුද,කළුද කියලා අහගනවත් නෑ දෙන්නම.ඒත් ඔයාව දැකපු පළවෙනි පාරම මගේ හිත ගැස්සුනේ නෑ කිවුවොත් ඒක පුදුමයක්.ඒත් ඒ එක්කම මගේ හිත අගුළු දාගන්න මට පුළුවන්වුනා ඉක්මනටම.
"කෝ..කොහේද මල්ලි ගියේ...?"
"එයා අපිව මෙතන දාලා රස්තියාදුවේ ගියා.8 වෙනකොට මෙතන්ට එනවා කිවුවා.මේ...මේ බෑග් එක වාහනේට දාලා එන්නකෝ.මේක උස්සගන යන්න කරදරයිනේ...."
"මොනවද මේ...?"
"හා...හා...යනවා බබා නොවී...අඹ ගෙනාවේ නැත්තන් එන්න දෙන්නේ නෑ කිවුවා.දැන් බබා වෙන්න හදනවා..."
"මේ බෑග් දෙකේම අඹද...?"
"අනිකේ පැශන්...."
"ඔයා මාරයිනේ...දාන්න 5ක්..."
"මම දන්නවනේ පෙරේතයා ඔය ජාති දෙකට මැරෙයි කියලා.හැබැයි පැශන්නම් ඉදිලා ගොඩක්.රැළිත් වැටිලා ගොඩක් ගෙඩි..."
"කමක් නෑ.ඒවා තමයි රස....ආ මේක හෑන්ඩ් බෑග් එකට දාගන්න.මල්ලිටත් දෙන්න..."
"වෙලාවට දුන්නේ...මට මුකුත් ගෙනාවේ නැත්තන් මම මේ මළුදෙක විසිකරනවා කියලා හිතන් හිටියේ...."
"විසිකලොත් ඉතින් යන්න නෙමෙයි මෙතනින්...කෝ දෙන්න මම ඔය දෙක දාලා එන්නම්.වැරදිලාවත් විසිකලොත් එහෙම...."
"පෙරේතයා...."
........................
..........................
"මොන මල්ද ගන්නේ....?"
"සුදුමල් වට්ටියක් ගන්න...නංගිට නෙළුම් ඕනෙළු..."
"ආ...මල් ටික ගන්න.මම අනික්වා ගන්නම්...."
"ආනේ....සුදර්ශි.....අක්කේ...මගේ ඉස්කෝලේ යාළුවෝ ටිකක්....මම ඒ අයත් එක්ක යන්නද....?"
"එතකොට මම...?"
"ඔයාලව මම හොයා ගන්නම්.රුවන්වැලි සෑයට යන්නේ නෑනේ...?"
"නෑ නංගී...එහේ යන්න වෙලා නෑ.ඔයා යන්න.මම අක්කව බලාගන්නම්..."
මෙහෙමවත් කෙල්ලෙක් එක්ක පන්සල් යන්න හම්බුන චාන්ස් එක මිස් කරගන්නේ කොහොමද...?"
"යමු ඉතින්...එනවා...ඇයි බයද මම ඔයාව කයි කියලා...?"
"හහ්...ඒවා කොහේද මාත් එක්ක...ගහනවා උස්සලා පොළවේ මාව කන්න ආවොත්..."
"දොඩම් ඇට දෙකක් උස නෑ..මාව උස්සලා ගහන්න කල්පනාව....එනවා යන්න වීදුරු බට්ටා..."
"ඇගපත ලොකු උනාට හිතන් ඇති මහලොකු කෙරුමෙක් කියලා.කකුලෙන් උස්සලා ගහන්නේ ගෙම්බා පොලවේ ගැහුවා වගේ...උස මහත විශබීජේ...."
"කටට එන ඒවා කියන්න බෑ තෝ පොඩි එකා නිසා...වර යන්න...වටේ පිටේ මිනිස්සු හිතයි ඇත්තට රංඩුවෙනවා කියලා....."
"හි..හි..යමු.."
"අපරාදේ....නාමල්ට එන්න බැරිවුනේ...එයා හරි ආසයි වැවුමාලු කන්න...."
"කෑම ටිකනම් රසයි තමයි...මටත් දැන් ඉස්මුරුත්තාව වගේ..."
"ඔවු බං...මටත් එහෙමයි...ගොඩකාලෙකින් රසට කෑවා.ඒ මිනිස්සු මොනවා හිතනවද දන්නේ නෑ...."
"මොනවා හිතන්නද...හරි අහිංසක මිනිස්සු ටිකක් දිලා...."
"හම්ම්...හරි හොඳයි තමා ඔක්කොමල්ලම...කොහොමත් ගම්වල මිනිස්සු ගාව තාම මනුස්සකම ඉතුරුවෙලා තියනවා අපේ එවුන්ට වඩා....හරියට දුක්වුනා අඹ නැතුව උඹට දෙන්න..."
"කොහේද...අර මෝඩයා මාව කාලා. ගෙදරටත් කියලා මම අඹවලට පෙරේතයි කියලා....පොඩි එකත් නිදි.කමලත් නිදි.."
"හම්ම්...කමලටනම් බත් මතටම නින්ද ගිහින්ද කොහේද...මුඩ්ඩෝ...මේ.."
"අහපන් ඉතින්..."
"තාම පරණ මතක එක්කද ජීවත්වෙන්න හදන්නේ...?"
"පරණ මතකද දන්නේ නෑ...ඒත් තාම අළුත් කෙල්ලෙක් ගැන හිතන්න මගේ හිත ෆිට් මදි කියලා දැනෙනවා බං..."
"අයෝමිට වරදක් කියනවා නෙමෙයි.ඒත් ඒකට තව හිතන්න තිබුනා.කොහොමකලත් දැන් ඒවා ඉවරයි බං.දැන්වත් අළුත් ජීවිතයක් ගැන හිතපන්..."
"මට කෙල්ලෙක් හොයලදීපන්.එතකොට මම හිතන්නම්..."
"හැම තිස්සෙම වැරදි තීරණ අරගන ඒවා හරිගස්සන්න යන්න එපා.දැන්වත් හරි තීරණයක් ගනින්.උඹ ගැන කතාකරන කොට නාමල් හැමදාම බනිනවා උඹට අතට ආපු චාන්ස් එක මිස් කරගත්තා කියලා.දෙන්නම එකට වීසා ඇප්ලයි කරලා හම්බුනහම අයෝමි නිසා උඹ මෙහෙ නතරවුනා.ඒ පාර ගියානම් අද උඹට PR එකත් හම්බවෙලා..."
"ඒකා ඉතින් මාත් එක්ක කතාකරන හැම දාමත් බනිනවනේ...ඒවා දැන් වෙලා ඉවරනේ...හදිස්සියේ හරි මට රටදාලා යන්න උනොත් මාව ගනින් හොඳේ..."
"ඔච්චර සැහැල්ළුවෙන් ඉන්නේ කොහොමද බං උඹ ;හෙන දුකක් හිතේ තියාගන....?"
"කවුද කියන්නේ මම දුකින් කියලා....බයිලා..."
"මගෙන් කුණුහරප අහගන්නේ නැතුව හිටපන් බං...කෙල්ලෙක් නැතිවෙන්න කෙල්ලෙක් එක්ක යාළුවුන එකා අවුරුදු 2ක් තිස්සේ කෙල්ලෙක් එක්ක යාළු නොවෙන්නේ විඳවන නිසා නෙමෙයි....?"
"පිස්සුද බං...මම කෙල්ලෙක් නැතුව ඉන්නකොට දැනෙන සොමිය විඳිනවා...."
"අනේ මේ...මගේ කට අවුස්සන්නේ නැතුව හිටපන්...මේ...ශාලිකා ගැන මොකද හිතන්නේ...?"
"මේ...පිස්සු කෙලින්න එපා බං...ඒකි පොඩි කෙල්ලෙක්.තාම ජීවිතේ දකින්න පටන්ගත්තා විතරයි.මට ඒකි ගැන එහෙම දෙයක් හිතිලම නෑ."
"මම නාමල්ට ඊයේ රෑ කිවුවා දවල්ට කන්න උඹ දන්න කෙල්ලෙක්ගේ ගෙදරට යනවා කියලා.නාමල් කියනවා උගේ වැඩේම ගම්වල ඉන්න කෙල්ලන්ට අතින් වියදම් කරලා කොළඹ පෙන්නලා උන්ව කොළඹ කෙල්ලන්ටත් වඩා කොළඹ කරලා හූල්ල හූල්ල ඉන්න එකළු.මේකත් එහෙම එකක් වෙන්න ඇති කියල තමයි නාමල් කියන්නේ."
"හිටපන්කෝ අද කතාකලහම මම ඕකට කියල දෙන්න..."
"සිරාවට...උඹ ගැන කල්පනා කරනකොට ඒ කතාව වැරදිත් නෑ තමයි.ඒත් මුඩ්ඩෝ මේ කෙල්ල හරි වෙනස් බං..."
"මගුලක් කියවන්නේ නැතුව හිටපන් බං...අපි දෙන්නගේ වයස පරතරය අවුරුදු 10ක්. ඒකි පොඩි එකියෙක් තාම.ඕවා ඒකිට කියන්න ගිහින් මේ තියන සම්බන්දෙත් නැතිකරපන්කෝ පුළුවන්නම්..."
"උඹට තාම කෙල්ලෙක්ගේ ඇස් කියන දේවල් තේරුම්ගන්න බෑ නේද....?තේරුම් නොගන්නවා නෙවෙයි.උඹ තේරෙන්නේ නෑ වගේ ඉන්න හදනවා.උඹ උඹවම රවට්ටගන්නවා.නැත්තන් ඒ ගෙදරට ගියවෙලාවේ ඉදන් උඹ දිහා බල බල අකුණු ගහපු ඇස් අදුරගන්න බැරිතරමට උඹ මෝඩයෙක් නෙමෙයිනෙ...."
"..............................."
"ඇයි උඹ කතා නොකරන්නේ...?හිත රවට්ටගන්න හදන්නෙපා බං....ඒ කෙල්ල නොගැලපෙනවනම් නොගැලපෙන්නේ ටිකක් දුර වැඩිකම මිසක වෙන දෙයක් නිසා නෙමෙයිනේ.ඒ පවුල් පරිසරයත් කියන්න වැරද්දක් ඇත්තෙම නෑ.කෙල්ලගෙත් කියන්න වැරද්දක් නෑ.උඹ උඹටම සීමවල් දාගන තවම අතීතයේ ජීවත්වෙනවා...."
"කටවහගනින් බං...අපරාදේ අරූ එන්නේ නැතුව උඹව විතරක් තනියම එවුවේ මේ ගමන යන්න."
"නාමළුත් ආවනම් උඹේ කන්දෙක පුරවයි අද....දැන්වත් ගොඩක් සීරියස් ගන්නේ නැතුව සැහැල්ලුවෙන් හිතන්න පටන්ගනින්.අවුරුදු 10ක් කියන්නේ මහාලොකු පරතරයක් නෙමෙයි කසාදෙකට."
"හම්ම්....මට දැන් මගේ ජීවිතේ කිසිම දෙයක් බලෙන් කරගන්න ඕනේ නෑ.දෙයක් වෙන්න තියනවනම් වෙයි.බලමු.....වෙනදෙයක් වෙයි."
-මතුසම්බන්ධයි-
කටුස්සා...
