සත්තයි නුඹ ඇවිදින් සෙවනැල්ලක් සේ....

 

සුසුම් නැති සිනා ඇති ලස්සනම මතකයක

හෙවනැල්ල මත වැතිර නුඹ මැවුන ඉසිඹුවක

පපුව මත නුඹ හිසේ උණුසුම'ම සෙවු දිනක

සමහරක් රැය ගෙවුනා ගෙවුන හැටි දන්නැතුව

අවදිවෙමි නුඹ සොයමි පියාගමි නෙතු නැවත

සිහිකරමි වැළඳගමි හිස සිඹිමි හැමවරක

ලංනොවී ළඟ ඉන්න ඉගැන්වූ පාඩමක

තිත් කොමා යලි ගනිමි වැරදි තැන ලකුණුකල

වළාවකි'යැයි සිතූ නුඹ සෙනෙහේ වැළඳගන

මුරණ්ඩුම ඇස් ඇතුලේ ජීවිතය සරසගන

සිනහ පිරි උවනතේ මිහිර යලි මවාගන

ගිලෙමි මම උඹ තුලම අහිමි මා හොයාගන

ආදරෙත් මහමෙරක් කියා දැනෙනා දිනක

සත්තමයි.... නතරවෙමි හිස තියන් උකුළ මත

කටුස්සා....