නිම්නයක තනිවිච්ච සෙබලෙකුට මග කීව
දම්පාට ඇස් තියන නිල්පාට නපුරුච්චි
මායාව දැවටිච්ච උද්දච්ච හිනාගොඩ
අහුරුගෙන දෝතින්ම පිරිනැමුව යක්දෙස්සි
ගලන දිය පහර ලඟ පිපුන බෝවිටියා මල්
විලිවදින බැල්ම හිමි මනමාල ඇටිකිත්ති
ලංවෙන්න බැරිතරම් ලඟින් හිඳ හිත හදන
කිසිදිනක මගෙ නොවන පිච්චමල් දෙමලිච්චි
සුළඟක්ව හමායන හිතුනාම නතරවෙන
වෙනස්වෙන නොවෙනස්ම හිතක් ඇති අමනිච්චි
හිරුවගේ පෙන්නගන සඳු මෙන්ම සිසිලදෙන
හිටිගමන් හිරු මෙන්ම දුම් දාන මල මගුලි
තරු දහක් දිලි දිනක දම්පාට තරු දෙනෙත
හංගගන ලොකුකතා මට කියන කොල ගිරවි
හඬනවිට නිල් අහස නට නටා ඇවිදයන
වැහිබිංදු රස හොයන නිශ්ශබ්ද වල් ඊරි
මල්වරව විළිබරෙන් ඇඹරෙනා ආදරය
සංසුන්ව දෝතින්ම පිලිගත්තු සඳ කිඳුරි
සංසාර ගමන්මග පුරා මගෙ හිත හෙවුව
කඳුත් පරයා නැගුන ආදරේ හිමිකාරි
මට මාව අහිමිකර ජීවිතය සොරාගන
යශෝධාවත කියා මා නිවන මධු කොමලි
ආදරය විඳිනු වස් ආදරය නොමැති තැන
ආදරය පුරවලා ගුලිගැහෙන මගේ බට්ටි
කටුස්සා....
